Metody obróbki stożkowych kół zębatych
Ponieważ wymiary kół stożkowych w dużym stopniu zależą od metody obróbki zębów, przeto zaznajomimy się z tymi metodami.
Nacinanie zębów w stożkowych kołach zębatych może być przeprowadzone następującymi metodami:
1) metodą kopiową, w której prowadnice dla suportów narzędziowych są wodzone po wzorniku o kształcie odpowiadającym zarysowi boku zęba obrabianego koła;
2) metodami obwiedniowymi.
Metody obwiedniowe w swej ogólnej zasadzie nie odbiegają od metod obwiedniowych obróbki walcowych kół zębatych. Różnica polega jedynie na tym, że obróbka walcowych kół zębatych jest oparta na zasadzie współpracy koła z zębatką prostą, natomiast przy obróbce stożkowych kół zębatych występuje zębatka pierścieniowa zamiast zębatki prostej.
Przy obróbce walcowych kół zębatych ruchy toczne składały się z obrotu obrabianego koła około własnej osi w kierunku strzałki A i przesuwu wzdłuż narzędzia zębatki w kierunku strzałki B.
Przy nacinaniu zębów w stożkowych kołach zębatych obrabiane koło (stożek toczny) obraca się około własnej osi I...I w kierunku strzałki A, a oś I...I tego koła obraca się około osi II ...II zębatki pierścieniowej (w kierunku strzałki B). Koło obrabiane może również obracać się tylko około własnej osi I...I w kierunku strzałki A, a drugą składową ruchu tocznego może wykonywać zębatka pierścieniowa (tarcza toczna) około własnej osi II...II w kierunku strzałki B'.
W zależności od tego, jaki ruch roboczy wykonuje narzędzie, będziemy mieli do czynienia z zębami prostymi (ruch narzędzia odbywa się wówczas wzdłuż tworzącej stożka CO), skośnymi (gdy narzędzie wykonuje ruch roboczy prostoliniowy skośnie do tworzącej stożka) lub łukowymi.
Obróbka zębów łukowych może odbywać się różnymi narzędziami, skąd pochodzą różne nazwy metod: Gleasona, Fiat-Mammano, Oerlikona, Klingelnberga itd.
Nacinanie zębów w stożkowych kołach zębatych może być przeprowadzone następującymi metodami:
1) metodą kopiową, w której prowadnice dla suportów narzędziowych są wodzone po wzorniku o kształcie odpowiadającym zarysowi boku zęba obrabianego koła;
2) metodami obwiedniowymi.
Metody obwiedniowe w swej ogólnej zasadzie nie odbiegają od metod obwiedniowych obróbki walcowych kół zębatych. Różnica polega jedynie na tym, że obróbka walcowych kół zębatych jest oparta na zasadzie współpracy koła z zębatką prostą, natomiast przy obróbce stożkowych kół zębatych występuje zębatka pierścieniowa zamiast zębatki prostej.
Przy obróbce walcowych kół zębatych ruchy toczne składały się z obrotu obrabianego koła około własnej osi w kierunku strzałki A i przesuwu wzdłuż narzędzia zębatki w kierunku strzałki B.
Przy nacinaniu zębów w stożkowych kołach zębatych obrabiane koło (stożek toczny) obraca się około własnej osi I...I w kierunku strzałki A, a oś I...I tego koła obraca się około osi II ...II zębatki pierścieniowej (w kierunku strzałki B). Koło obrabiane może również obracać się tylko około własnej osi I...I w kierunku strzałki A, a drugą składową ruchu tocznego może wykonywać zębatka pierścieniowa (tarcza toczna) około własnej osi II...II w kierunku strzałki B'.
W zależności od tego, jaki ruch roboczy wykonuje narzędzie, będziemy mieli do czynienia z zębami prostymi (ruch narzędzia odbywa się wówczas wzdłuż tworzącej stożka CO), skośnymi (gdy narzędzie wykonuje ruch roboczy prostoliniowy skośnie do tworzącej stożka) lub łukowymi.
Obróbka zębów łukowych może odbywać się różnymi narzędziami, skąd pochodzą różne nazwy metod: Gleasona, Fiat-Mammano, Oerlikona, Klingelnberga itd.