Stożkowe przekładnie czołowe o zębach łukowych

Uwagi ogólne
Wszystkie typy przekładni o zębach łukowych mają niektóre cechy wspólne.
Jedną ze wspólnych cech jest przede wszystkim to, że ślad dolegania zębów współpracujących kół rozkłada się na pewnej części długości zęba i to w pobliżu środka zęba. Dzięki temu występuje dogodniejszy rozkład naprężeń dociskowych oraz nie powstaje niebezpieczeństwo szkodliwej zmiany położenia śladu dolegania, gdyby albo kąt między osiami w skrzynce był wykonany niezbyt dokładnie, albo osie się nie przecinały, lecz były wichrowate.

Drugą wspólną cechą jest to, że zęby są niskie, przybierają one różne wielkości współczynnika y wysokości zęba w zależności od przełożenia przekładni i liczby zębów w mniejszym kole zębatym. Zęby niskie stosuje się dlatego, aby ułatwić dokładne ich wykonanie. Wprawdzie wskutek stosowania zębów niskich zmniejsza się czołowy stopień pokrycia lecz jednocześnie przez zastosowanie skośnie zorientowanej linii łukowej uzyskuje się skokowy stopień pokrycia powiększający całkowity stopień pokrycia.

Uwagi te wskazują, że przekładnie te mogą przenosić znaczne obciążenia bez obawy szybkiego zniszczenia.