Wielkości wstępne do projektowania przekładni stożkowych i hipoidalnych
Wszystkie ośrodki zajmujące się konstrukcją i technologią przekładni stożkowych i hipoidalnych prowadzą badania wytrzymałościowe mające na celu ustalenie związków między wytrzymałością przekładni, jej długowiecznością a wielkościami geometrycznymi. Najbardziej zaawansowana w tych pracach jest firma Gleason, która na podstawie wieloletniej praktyki opracowała podstawowe zależności i sporządziła wykresy służące do określania wielkości wstępnych projektowanych przekładni. Wyniki badań podawane przez firmę Gleason mogą być podstawą do przyjmowania wartości wstępnych do projektowania przekładni stożkowych i hipoidalnych dla wszystkich systemów. Wstępną wartość zewnętrznej średnicy podziałowej zębnika można określić na podstawie wykresu podanego na rysunku. Przy zadanym przełożeniu i wskaźniku mocy można wyznaczyć przybliżoną wartość średnicy zębnika dla kąta osi E = 90°. Jeżeli projektowana przekładnia ma kąt osi różny od 90°, ale różnica nie przekracza 20°, możliwe jest korzystanie również z tego wykresu. Przy większych różnicach należy przeprowadzić obliczenia w celu określenia przełożenia ekwiwalentnej przekładni stożkowej o kącie osi E = 90° i dla znalezionego przełożenia skorzystać z wykresu. Wykres sporządzony jest dla stali stopowej do nawęglania o dopuszczalnej wytrzymałości na zginanie ok. 210 MPa. Jeżeli koła mają być wykonane z materiału, którego wytrzymałość jest inna, należy zmienić średnicę zębnika wg proporcji odpowiadającej stosunkowi wytrzymałości na zginanie stali, dla której sporządzony został wykres, do wytrzymałości stali stosowanej na projektowane koła. Wyznaczenia wstępnej liczby zębów zębnika zi przekładni stożkowych typu ZEROL lub o zębach prostych dokonuje się na podstawie wykresu podanego na rysunku.
Przy projektowaniu ciężkich przekładni stożkowych pojazdów drogowych, szynowych, dźwignic lub maszyn rolniczych przyjmowany jest kąt przypora odpowiadający kątowi zarysu narzędzia a0 = 22°30'; w tych przypadkach dobór zewnętrznej średnicy podziałowej koła może być dokonany na podstawie wykresu. Określanie wstępne zewnętrznej średnicy podziałowej koła przekładni hipoidalnej musi być poprzedzone ustaleniem kąta linii zębów zębnika oraz wielkości przesunięcia hipoidalnego, kąta zarysu noży głowicy, jak też przełożenia.
Należy podkreślić, że współcześnie stosowane obliczenia geometryczne, wytrzymałościowe i technologiczne wymagają uwzględnienia bardzo wielu zależności i są skomplikowane. Szczególnie duży stopień trudności stwarzają obliczenia technologiczne dla metod masowego wytwarzania. Z tego względu wszystkie ośrodki specjalizujące się w konstrukcji i technologii przekładni stożkowych i hipoidalnych wprowadziły do obliczeń technikę komputerową. Danymi wejściowymi do obliczeń numerycznych są dane wstępnie ustalone na podstawie podanych wykresów.