Metoda KURVEX
Zasadnicza koncepcja metody KURVEX polega na wykonywaniu głowicami dwustronnymi dwuczęściowymi uzębienia kola z zachowaniem jednakowych kątów linii zęba na stronie wypukłej i wklęsłej. Metoda została opracowana przede wszystkim dla wykonywania uzębienia przekładni stożkowych w produkcji seryjnej. Możliwe jest również zastosowanie jej do wykonywania przekładni hipoidalnych, ale dotychczas brak informacji na ten temat w literaturze.
W przypadku gdy ze względów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych przekładni wymagane jest przesunięcie środka śladu współpracy w kierunku wewnętrznej strony wieńca zębatego, długość tworzącej stożka podziałowego do punktu obliczeniowego określana jest z zależności.
Ustalenie położenia środka głowicy z nożami zewnętrznymi przeprowadza się następująco:
W celu osiągnięcia tej samej wielkości kąta linii zęba na stronie wklęsłej zęba, jak i w środku szerokości luki międzyzębnej, oś głowicy musi się znaleźć w punkcie.
Dla uzyskania beczkowatości zębów promień kształtujący wklęsłą stronę zębów musi być zwiększony o wielkość.
Dobór tej wielkości przeprowadza się na podstawie, która podaje zalecane poprawki promieni kształtujących głowicy nożowej. Wielkość beczkowatości w metodzie KURVEX mierzona jest na zewnętrznej stronie wieńca zębatego jako wielkość luzu. Przyjęte zostało założenie, iż szerokość wieńca zębatego jest równa b = R/3.
Głowica z nożami zewnętrznymi przytwierdzona jest do wrzeciona WRII, sztywno łożyskowanego w saniach przesuwnych. Głowica do obróbki wypukłych stron zębów przytwierdzana jest do tulei WRI, łożyskowanej w obrotnicy ustawienia mimośrodowości obydwu głowic. Wielkość mimośrodowości może być uzyskiwana na drodze przetnieszczania po łuku wrzeciona WRII w otworze tulei WRI. Kątowe ustawienie obrotnicy mimośrodowości głowic określa zależność.
Sprawdzanie szerokości wierzchołków noży ma na celu wykonanie dna wrębu bez pozostawienia niewybranego materiału, jak również uniknięcie uszkodzeń powierzchni zębów przez pomocniczą krawędź skrawającą w przypadku, gdy szerokość wierzchołków jest za duża.
W przypadku gdy ze względów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych przekładni wymagane jest przesunięcie środka śladu współpracy w kierunku wewnętrznej strony wieńca zębatego, długość tworzącej stożka podziałowego do punktu obliczeniowego określana jest z zależności.
Ustalenie położenia środka głowicy z nożami zewnętrznymi przeprowadza się następująco:
W celu osiągnięcia tej samej wielkości kąta linii zęba na stronie wklęsłej zęba, jak i w środku szerokości luki międzyzębnej, oś głowicy musi się znaleźć w punkcie.
Dla uzyskania beczkowatości zębów promień kształtujący wklęsłą stronę zębów musi być zwiększony o wielkość.
Dobór tej wielkości przeprowadza się na podstawie, która podaje zalecane poprawki promieni kształtujących głowicy nożowej. Wielkość beczkowatości w metodzie KURVEX mierzona jest na zewnętrznej stronie wieńca zębatego jako wielkość luzu. Przyjęte zostało założenie, iż szerokość wieńca zębatego jest równa b = R/3.
Głowica z nożami zewnętrznymi przytwierdzona jest do wrzeciona WRII, sztywno łożyskowanego w saniach przesuwnych. Głowica do obróbki wypukłych stron zębów przytwierdzana jest do tulei WRI, łożyskowanej w obrotnicy ustawienia mimośrodowości obydwu głowic. Wielkość mimośrodowości może być uzyskiwana na drodze przetnieszczania po łuku wrzeciona WRII w otworze tulei WRI. Kątowe ustawienie obrotnicy mimośrodowości głowic określa zależność.
Sprawdzanie szerokości wierzchołków noży ma na celu wykonanie dna wrębu bez pozostawienia niewybranego materiału, jak również uniknięcie uszkodzeń powierzchni zębów przez pomocniczą krawędź skrawającą w przypadku, gdy szerokość wierzchołków jest za duża.