Metody obróbki uzębienia wg systemu Oerlikon
Metody obróbki uzębienia kół stożkowych i hipoidalnych o łukowej linii zęba wg systemu oerlikon.
Zastosowanie wydłużonej epicykloidy jako linii zęba zostało zapoczątkowane przez Cravena, a następnie adaptowane przez system Oerlikon. Dogodność epicykloidy przy kształtowaniu linii zęba wynika przede wszystkim z możliwości uzyskiwania ciągłego podziału w procesie kształtowania uzębienia. Daje to równomierne obciążenie cieplne koła w procesie obróbki, nie powodując błędów wynikających z odkształceń cieplnych. Systemy, które oparły konstrukcję przekładni na epicykloidzie jako linii wzdłużnej, przyjęły jako zasadę stosowanie stałej wysokości zębów. Problem bardzo ważny, który należało rozwiązać przy wprowadzeniu tych metod do produkcji, polegał na opanowaniu procesu beczkowania wzdłużnego zębów.
W systemie Oerlikon stosuje się następujące metody beczkowania wzdłużnego zębów kół stożkowych i hipoidalnych:
— SPIROMATIC N — beczkowatość wnosi narzędzie.
— SPIROMATIC G — beczkowatość uzyskiwana jest na drodze kinematycznej.
— SPIROFLEX — beczkowatość wynika z ustawienia narzędzia w stosunku do obrabianego koła.
— SPIROMATIC G — z zastosowaniem dwuoperacyjnej obróbki uzębienia zębnika.
Wszystkie stosowane w systemie Oerlikona metody beczkowania uzębienia mają na celu wytwarzanie przekładni zębatych o zlokalizowanym i określonym co do wielkości śladzie współpracy zębów. Przekładnie takie są mniej wrażliwe na błędy montażowe, błędy korpusów, jak również przemieszczenia względne zębnika i koła pod obciążeniem.
Zastosowanie wydłużonej epicykloidy jako linii zęba zostało zapoczątkowane przez Cravena, a następnie adaptowane przez system Oerlikon. Dogodność epicykloidy przy kształtowaniu linii zęba wynika przede wszystkim z możliwości uzyskiwania ciągłego podziału w procesie kształtowania uzębienia. Daje to równomierne obciążenie cieplne koła w procesie obróbki, nie powodując błędów wynikających z odkształceń cieplnych. Systemy, które oparły konstrukcję przekładni na epicykloidzie jako linii wzdłużnej, przyjęły jako zasadę stosowanie stałej wysokości zębów. Problem bardzo ważny, który należało rozwiązać przy wprowadzeniu tych metod do produkcji, polegał na opanowaniu procesu beczkowania wzdłużnego zębów.
W systemie Oerlikon stosuje się następujące metody beczkowania wzdłużnego zębów kół stożkowych i hipoidalnych:
— SPIROMATIC N — beczkowatość wnosi narzędzie.
— SPIROMATIC G — beczkowatość uzyskiwana jest na drodze kinematycznej.
— SPIROFLEX — beczkowatość wynika z ustawienia narzędzia w stosunku do obrabianego koła.
— SPIROMATIC G — z zastosowaniem dwuoperacyjnej obróbki uzębienia zębnika.
Wszystkie stosowane w systemie Oerlikona metody beczkowania uzębienia mają na celu wytwarzanie przekładni zębatych o zlokalizowanym i określonym co do wielkości śladzie współpracy zębów. Przekładnie takie są mniej wrażliwe na błędy montażowe, błędy korpusów, jak również przemieszczenia względne zębnika i koła pod obciążeniem.