Wielkości charakterystyczne obrabiarki

Wymiary przestrzeni roboczej. Przestrzeń robocza obrabiarki jest przeznaczona na umieszczenie w niej przedmiotu obrabianego z uwzględnieniem ruchów, jakie przedmiot ma wykonywać podczas obróbki; jest to przestrzeń, w której każdym punkcie możliwe jest zetknięcie ostrza narzędzia z powierzchnią przedmiotu obrabianego.

Podstawowe wymiary przestrzeni roboczej większości obrabiarek ogólnego przeznaczenia są znormalizowane, co znacznie ułatwia dobór danych początkowych do konstrukcji. Pozostałe wymiary przestrzeni _roboczej, w tym również tzw. wymiary przestrzeni martwej (gdzie niemożliwy jest styk narzędzia z przedmiotem obrabianym), konstruktor dobiera sam, biorąc pod uwagę zadania obróbkowe i układ konstrukcyjny zespołów roboczych obrabiarki, przy czym ostateczne ustalenie niektórych wymiarów jest możliwe dopiero w trakcie opracowania projektu wstępnego.

Parametry pracy.
Jest to grupa danych początkowych, obejmująca te parametry pracy obrabiarki, które można wyznaczyć na podstawie znanych zadań obróbkowych i warunków skrawania. Są to:
— prędkości obrotowe wrzecion i posuwy,
— momenty obrotowe na wrzecionach i siły potrzebne do napędu zespołów roboczych (suportów, stołów, suwaków itp.),
— moc silnika napędowego (obliczona wstępnie).

Dpkładność obróbki.
Przystępując do projektowania obrabiarki należy założyć klasy dokładności wymiarów i chropowatości powierzchni obrobionych przedmiotów, możliwe do uzyskania w normalnych warunkach produkcji (np. dla szlifierek IT4 i V9). Przyjęcie określonych wymagań dokładniościowych wywiera istotny wpływ na konstrukcję całej obrabiarki i jej podstawowych zespołów.

W przypadkach projektowania obrabiarek współrzędnościowych konieczne jest założenie dokładności ustawczej zespołów przesuwanych wzdłuż osi współrzędnych.

Wydajność obróbki.
Wydajność obrabiarek nowokonstruo-wanych powinna przewyższać wydajność obrabiarek istniejących o tym samym lub podobnym przeznaczeniu. Stąd wynika, że przed rozpoczęciem konstruowania należy postawić określone wymagania wzrostu wydajności, np. w tej formie, że wydajność obróbki tokarki uchwytowej typu Y powinna przewyższać co najmniej o 15% wydajność dotąd produkowanej tokarki uchwytowej typu X. Porównanie wydajności obrabiarek ogólnego przeznaczenie przeprowadza się, uwzględniając kalkulowane czasy obróbki typowej części na obrabiarce istniejącej i howokonstruowanej.

W przypadkach obrabiarek specjalnych wydajność obróbki wynika z założeń produkcyjnych i jest konstruktorowi zadana przez zleceniodawcę (np. produkcja roczna w sztukach).

Drukuj