Korekcja zazębienia. Uwagi ogólne
Dotychczasowe rozważania odnosiły się do korekcji uzębienia, a więc zagadnienie było rozpatrywane dla pojedynczego koła i miało na celu wskazanie drogi do usunięcia szkodliwego podcięcia zębów u podstawy. W rzeczywistości jednak koła występują co najmniej parami, wobec czego wszelkie zagadnienia muszą być rozpatrywane przy uwzględnieniu współpracy dwóch kół.
Skoro w zębie jednego ze współpracujących kół dokonano korekcji uzębienia, to na ogół musi to wywołać również w kole drugim korekcję uzębienia. Powoduje to zmianę warunków zazębienia, a więc wielkości stopnia pokrycia i poślizgu zębów. Niezależnie od tego niejednokrotnie odległość osi obrotu kół ulega również zmianie.
Wyróżniamy dwa przypadki korekcji zazębienia:
a) korekcja P-0 (czytaj: (pe-zero), przy której odległość osi kół współpracujących nie ulega zmianie w stosunku do zerowej odległości osi obliczonej ze wzoru,
b) korekcja P (czytaj: pe), przy której odległość osi kół współpracujących ulega zmianie w stosunku do zerowej odległości obliczonej ze wzoru.
Skoro w zębie jednego ze współpracujących kół dokonano korekcji uzębienia, to na ogół musi to wywołać również w kole drugim korekcję uzębienia. Powoduje to zmianę warunków zazębienia, a więc wielkości stopnia pokrycia i poślizgu zębów. Niezależnie od tego niejednokrotnie odległość osi obrotu kół ulega również zmianie.
Wyróżniamy dwa przypadki korekcji zazębienia:
a) korekcja P-0 (czytaj: (pe-zero), przy której odległość osi kół współpracujących nie ulega zmianie w stosunku do zerowej odległości osi obliczonej ze wzoru,
b) korekcja P (czytaj: pe), przy której odległość osi kół współpracujących ulega zmianie w stosunku do zerowej odległości obliczonej ze wzoru.