Korpusy reduktorów ślimakowych

Ukształtowanie korpusu reduktora ślimakowego zależy od tego, czy jest to reduktor jednostopniowy, czy dwustopniowy, jak jest usytuowany wał ślimaka i ślimacznicy i czy przekładnia jest prawa, czy lewa. Niezależnie od tego podziału korpusy reduktorów mogą być albo o stałej podstawie, albo z przykręconymi łapami, lub wreszcie mocowane na wale, który napędzają. Zależnie od wielkości reduktora spotyka się różne sposoby podziału korpusu dla umożliwienia włożenia ślimacznicy. Oddzielną wreszcie grupę stanowią tak zwane motoreduktory, to znaczy reduktory wraz z wbudowanymi w nie silnikami elektrycznymi.

Korpusy jednostopniowych reduktorów o stałej podstawie, uźebrowanych i chłodzonych wentylatorem, o różnych usytuowaniach ślimaka i ślimacznicy są to korpusy dzielone, stosowane w przekładniach większych, to znaczy gdy a jest większe lub równe 100 mm.

W przekładniach mniejszych, gdy a<100 mm, podział korpusu może być zastąpiony stosowaniem pokryw o średnicy większej niż zewnętrzna średnica ślimacznicy.

Przekładnie motovario uniwersalne z przykręcanymi łapami, mogą pracować w różnych pozycjach. Korpus jest tak zaprojektowany, że pozwala z każdej strony przykręcić łapy, na których reduktor jest później ustawiony i zamocowany. Ponadto korpus ma otwory, które, zależnie od pozycji pracy reduktora, służą jako wlew, spust oraz wskaźnik oleju. Tego typu uniwersalne reduktory buduje się obecnie aż do rozstawu około 300 mm. Zdolne, są one do przenoszenia masy gdzieś do 10 KM.

Reduktory mocowane bezpośrednio na wale napędzanym. Ta odmiana reduktora wymaga przymocowania do nich dźwigni lub wspornika, które uniemożliwiają obrót korpusu. Reduktory służą do przenoszenia mniejszych momentów. Reduktor służy także do przenoszenia większych obciążeń. Jest on budowany dla rozstawów osi 125—400 mm.

W moto-reduktorach zastosowane mogą być reduktory uniwersalne. Układ ślimaka może być dowolny: górny, dolny lub pionowy. Motoreduktor może wraz z kołnierzowym silnikiem elektrycznym spoczywać na przykręconych łapach lub odwrotnie, cały moto-reduktor spoczywa na podstawie silnika elektrycznego.

Reduktory dwustopniowe są budowane w różnych odmianach, o różnym sposobie mocowania i różnym układzie wałów: napędzającego i napędzanego.

Jak z powyższego krótkiego przeglądu różnych reduktorów wynika, ich korpusy wykonuje się najczęściej jako odlewy użebrowane. Tylko w przypadkach wykonywania pojedynczych egzemplarzy, gdy w grę wchodzi koszt modelu, stosuje się korpusy spawane. W korpusach naturalnie chłodzonych najczęściej daje się żebra pionowe. Żebra poziome dają nieco słabszy efekt, jeśli chodzi o chłodzenie naturalne. Ciekawym przykładem silnie użebrowanego korpusu żeliwnego jest korpus ślimakowej przekładni globoidalnej. Warto dodać, że ten model może być zastosowany również i przy wymuszanym chłodzeniu powietrzem względnie nawet przy chłodzeniu wodą. Korpusy przekładni małych względnie przekładni pracujących okresowo, a więc tych, dla których intensywność chłodzenia nie odgrywa większej roli, mogą być wykonywane jako odlewy gładkie, nieużebrowane.

Reduktory chłodzone strumieniem powietrza posiadać muszą wentylator oraz osłony. Wentylator umieszcza śię najczęściej na tym wale, który ma większą liczbę obrotów, a więc na wale ślimaka. Zwiększa to intensywność chłodzenia, pozwalając zmniejszyć wymiary wentylatora.

Osłony kierują strumień powietrza z wentylatora na korpus. Żebra powinny być tak skierowane, aby tworzyły kanały dla przepływu powietrza, a więc zgodnie z kierunkiem strumienia powietrza. Osłony mogą być lane albo wykonane z blachy. Główna osłona wentylatora jest lana. Dalsze jednak dwie wykonane są z blachy. Warto przy tym zwrócić uwagę na kierunek żeber, które, jak widać z rysunku, są pionowe. Taki jest bowiem kierunek strugi powietrza, które przepływa tak jak pokazują strzałki.

Korpusy reduktorów powinny posiadać wlew oleju, umieszczany najczęściej w górnej pokrywie, spust lub spusty oleju (jeśli ukształtowanie miski olejowej wymaga kilku), umieszczone w najniższym punkcie miski olejowej oraz wskaźnik poziomu oleju. Cięższe korpusy muszą mieć również uszy względnie specjalne zaczepy dla ułatwienia transportu reduktora. Reduktory olejone pod ciśnieniem zaopatrywane są w pompkę olejową, manometr i — jeśli zachodzi tego potrzeba — w chłodnicę oleju.

Drukuj