Luz międzyzębny

Odchyłki wykonawcze elementów przekładni i wydłużenia cieplne, jakie zachodzą pod wpływem nagrzewania się przekładni, są przyczyną, dla której stosuje się w przekładni luz międzyzębny. W przekładniach podziału o dużych wymaganiach dokładności, przewiduje się możliwość regulacji luzu. Umożliwiają ją albo dwuskokowy ślimak, albo dzielona ślimacznica. Istnieje również możliwość napędu ślimacznicy dwoma ślimakami, z których każdy współpracuje czynnie z inną stroną zębów ślimacznicy. Jeżeli natomiast nie przewiduje się regulacji luzu, to przekładni trzeba w normalnej temperaturze otoczenia (20°C) zapewnić taki luz minimalny, aby zęby mogły ze sobą dobrze współpracować pomimo odchyłek wykonawczych i wzrostu temperatury przekładni najczęściej do ok. 80—90°C.

Potrzebny luz międzyzębny zapewnia się, stosując narzędzie do obróbki ślimacznicy o zębach grubszych niż zęby ślimaka o podwójną wielkość luzu osiowego. Pomimo, że wielkość luzu zależy w dużym stopniu od dokładności wykonania oraz wymiarów przekładni, bo te mają również wpływ na dokładność, to jednak obecnie normy w wielu krajach uniezależniają jak gdyby wielkość luzu od klasy dokładności kół i dopuszczają w zasadzie kojarzenie dowolnej odmiany luzu z dowolną klasą dokładności kół.