Liczba zębów ślimaka i ślimacznicy

Liczba zębów ślimaka zależy od obciążenia przekładni oraz w pewnym sensie od przełożenia. Zwiększenie liczby zębów Ślimaka pozwala przy zachowaniu tego samego rozstawu osi zmniejszyć podziałkę, dzięki czemu zwiększa się liczba zębów będących jednocześnie w zazębieniu. Powiększa to wprawdzie wymagania stawiane dokładności uzębienia, ale jednocześnie zmniejsza obciążenie pojedynczego zęba. Zmniejszenie podziałki przy zachowaniu liczby zębów ślimaka zmniejsza wymiary rozstawu osi, a więc tym samym obniża zdolność przekładni do przenoszenia mocy. Zmniejszenie podziałki przy jednoczesnym zwiększeniu liczby zębów ślimaka może zachować rozstaw osi i przyczynić się do poprawienia sprawności przekładni, gdyż przy tych samych wymiarach ślimaka zwiększenie liczby zębów zwiększa kąt wzniosu zębów.

Od liczby zębów ślimaka zależy liczba zębów ślimacznicy. Liczba zębów ślimacznicy nie powinna jednak być zbyt mała. Przy małej liczbie zębów ślimacznicy nie da się bowiem uniknąć zjawiska podcięcia zębów. Na ogół przyjmuje się, że suma zębów ślimaka i ślimacznicy nie powinna być mniejsza od 40.
Dlatego dla wyboru liczby zębów ślimaka można zalecić regułę zaproponowaną przez Tuplina. Brzmi ona następująco: w normalnych warunkach obciążenia liczbę zębów ślimaka określa najbliższa liczba całkowita do ilorazu 4/i , gdzie i oznacza przełożenie przekładni. W przypadkach zaś, gdy od przekładni o danym rozstawie osi żąda się przeniesienia możliwie jak największego momentu liczba zębów ślimaka może zostać zmniejszona do najbliższej liczby całkowitej, większej jednak od stosunku 25/i, gdzie i oznacza przełożenie przekładni. Na ogół unika się ślimacznic o liczbie zębów mniejszej od 29.

W przypadku obróbki ślimacznicy pojedynczym nożem dąży się do tego, aby liczba zębów ślimacznicy nie miała wspólnego dzielnika z liczbą zębów ślimaka.

Liczbę zębów ślimacznicy określa się na podstawie przyjętej liczby zębów ślimaka oraz żądanego od przekładni przełożenia dobierając tę liczbę najczęściej w ten sposób, aby nie miała możliwie wspólnego dzielnika z liczbą zębów ślimaka.

Liczba zębów ślimaka, jeśli chodzi o zmniejszenie asortymentu frezów ślimakowych do obróbki ślimacznic powinna podlegać normalizacji. Normy radzieckie (GOST-2144-66) oraz normy niemieckie (DIN 3976-56) przewidują tylko następujące liczby zębów jako normalne:

z1 — 1, 2 oraz 4;

Buckingham natomiast proponuje, aby jako znormalizowane liczby zębów ślimaka przyjmować wartości następujące:

z1, =1, 3, 6, 12, 18 i 24;

Normy brytyjskie nie uprzywilejowują żadnych liczb zębów ślimaka.

Kierunek skrętu zębów ślimaka prawy lub lewy decyduje o kierunku obrotów ślimacznicy w stosunku do obrotów ślimaka. Trzeba więc go dobrać zgodnie z tym, w jakim kierunku obracać ma się ślimak, a w jakim — ślimacznica. Jeżeli wzajemny kierunek obrotów ślimaka i ślimacznicy jest obojętny, wybiera się zazwyczaj ślimak prawy. Wielu wytwórców wykonuje swoje normalne reduktory właśnie ze ślimakiem prawym.